តិរច្ឆានវិជ្ជា

តិរច្ឆានវិជ្ជា គឺចំណេះដែលថោកទាប ទុកដូចជាចំណេះរបស់សត្វតិរច្ឆាន ព្រោះ​មិន​មាន​ប្រយោជន៍។ តិរច្ឆានវិជ្ជានោះ មានច្រើនជាអនេកពេកណាស់ តាមន័យ​ដែល​ព្រះដ៏មានជោគ ទ្រង់ត្រាស់សំដែងទុកក្នុងព្រហ្មជាលសូត្រ ទី១ ក្នុងគម្ពីរទីឃនិកាយ សីលខន្ធវគ្គ ឬក្នុង​សុភសូត្រ ទី១០ ក្នុងគម្ពីរទីឃនិកាយ តែក្នុងទីនេះ ពោលទុក​ដោយ​សង្ខេប​តែត្រឹម​ ៨ យ៉ាង ប៉ុណ្ណេះគឺ

១. អង្គំ ដម្រានិយាយអំពីសរីរាវយវៈ មានដៃ និងជើងជាដើម។

២. និមិត្តំ ដម្រាសម្រាប់ទាយនូវហេតុផ្សេងៗ។

៣. ឧប្បាតំ ដម្រានិយាយអំពីឧប្បត្តិហេតុ ដូចធ្លាប់កេតុ មេឃក្រហមដាលឡើង​ក្នុងទិស​ផ្សេងៗ​នោះ និងផែនដីញ័រជាដើម។

៤. សុបិនំ ដម្រាសម្រាប់ទាយយល់សប្តិ។

៥. លក្ខណំ ដម្រាសម្រាប់ទាយលក្ខណៈរបស់ស្ត្រី និងបុរស។

៦. មូសិកច្ចន្នំ ដម្រាសម្រាប់ទាយនូវសំពត់ដែលកណ្តុរកាត់។

៧. អគ្គិហោមំ វិធីបូជាភ្លើង។

៨. ទិព្វិហោមំ វិធីបូជាវែក។

សមណៈអ្នកបរិភោគប្រើប្រាស់នូវបច្ច័យ ៤ ដែលទាយកឲ្យមកដោយសទ្ធា មិនត្រូវរៀន​ទន្ទេញ ឬចិញ្ចឹមជីវិតដោយតិរច្ឆានវិជ្ជាទាំងនេះឡើយ។

អំពើដែលភិក្ខុចិញ្ចឹមជីវិតដោយល្អ វៀរចាកបាបធម៌ ទាំង ៥ និងតិរច្ឆានវិជ្ជា ទាំង ៨ ជាដើម​នេះ ហៅថា អាជីវបារិសុទ្ធិសីល។

សូមអនុមោទនា !!!