អានាបានស្សតិកម្មដ្ឋាន

ខ្យល់មាន ៤ ត្រកូល

  1. ភិក្ខុ កាលដកដង្ហើមចេញវែង ក៏ដឹងច្បាស់ថា អាត្មាអញដកដង្ហើមចេញវែង កាលដក​ដង្ហើម​ចូលវែង ក៏ដឹងច្បាស់ថា អាត្មាអញដកដង្ហើមចូលវែង។
  2. ភិក្ខុ កាលដកដង្ហើមចេញខ្លី ក៏ដឹងច្បាស់ថា អាត្មាអញដកដង្ហើមចេញខ្លី កាលដក​ដង្ហើម​ចូលខ្លី ក៏ដឹងច្បាស់ថា អាត្មាអញដកដង្ហើមចូលខ្លី។
  3. ភិក្ខុសិក្ខាថា អាត្មាអញនឹងកំណត់ដឹងច្បាស់នូវកាយ គឺខ្យល់ចេញទាំងពួង ហើយដក​ដង្ហើម​ចេញ។ ភិក្ខុសិក្សាថា អាត្មាអញ នឹងកំណត់ដឹងច្បាស់នូវកាយ គឺខ្យល់ចូលទាំង​ពួង ហើយដកដង្ហើមចូល។
  4. ភិក្ខុសិក្សាថា អាត្មាអញនឹងរំងាប់នូវកាយសង្ខារ [អស្សាសបស្សាសៈ] ដក​ដង្ហើម​ចេញ។ សិក្សា​ថា អាត្មាអញនឹងរំងាប់នូវកាយសង្ខារ ដកដង្ហើមចូល។

អធិប្បាយ

ព្រះយោគាវចរ កាលបើតម្កល់ចិត្តក្នុងទ្រូងនឹងល្អហើយ បន្ទាប់មកត្រូវដកដង្ហើមចេញវែង ដកដង្ហើម​ចូលវែងរឿយៗ ទន្ទឹមនឹងការដកដង្ហើមចេញវែងចូលវែងនោះ ត្រូវមាន​ស្មារតី​រលឹក និងញាណ ដឹងនូវខ្យល់ដកដង្ហើមចេញវែង ចូលវែង ដែលកំពុងប្រព្រឹត្ត​ឡើងចុះ​នោះ​​ផង។ កាលចំរើន​ដោយការរលឹក និងដឹងនូវខ្យល់ដកដង្ហើមចេញវែង ចូលវែង គឺ​យោគាវចរ​​ចេះ​​តែចំរើន​ទៅ សេពទៅ ធ្វើទៅ ធ្វើឲ្យច្រើនរឿយៗទៅ ក្នុងពេលចំរើន បើសិន​សតិ និង​ញាណ​រលត់ គេចចេញពីខ្យល់ចេញចូល គប្បីទាញទប់ចិត្តឲ្យមានសតិ និង​ញាណ​​កំត់ដឹង​នូវខ្យល់​ចេញ​ចូលវិញ។ មុនដំបូងការហាត់សតិ និងញាណកំណត់ដឹង​នូវ​ខ្យល់ចេញចូល យោគាវចរ​អ្នក​សិក្សាថ្មីៗ នៅមានរលត់សតិ និងញាណ ក្នុងកាលខ្លះ មិនរលត់​ក្នុងកាល​ខ្លះជាធម្មតា តែដល់យោគាវចរព្យាយាមហាត់រលឹក ហាត់ដឹង​នូវ​ខ្យល់​ចេញចូលរឿយៗទៅ សតិ និងញាណ​ក៏ដល់នូវការចាស់ក្លាបន្តិចម្តងៗ រហូតដល់សតិ និង​ញាណលែងរលត់​សោះ អាចកំណត់ដឹង​នូវ​ខ្យល់ដកដង្ហើមចេញវែង ចូលវែង បានគ្រប់​វារៈ​ប្រព្រឹត្តឡើង​ចុះជា​ប្រក្រតី​បាន។ កាលបើ​ខ្យល់ដកដង្ហើមចេញវែង ចូលវែង ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​បានស្រួលជាប្រក្រតី ជាអារម្មណ៍របស់សតិ និងញាណ បន្ទាប់មក ខ្យល់នោះ​ក៏ធ្លាក់​ចុះមក មានសភាពខ្លីប្រព្រឹត្ត​ឡើងចុះ កាលបើខ្យល់ដកដង្ហើមចេញខ្លី ចូលខ្លីកើតឡើង​ហើយ យោគាវចរត្រូវមានស្មារតី និងញាណកំណត់ដឹងនូវខ្យល់ដកដង្ហើមចេញខ្លី ចូលខ្លី ឈប់គិតអំពីខ្យល់ដកដង្ហើមចេញ​វែង ចូលវែង។

កាលបើយោគាវចរមានសតិ និងញាណ កំពុងតែកំណត់ដឹងខ្យល់ដកដង្ហើមចេញខ្លី ចូលខ្លី ក្នុងពេលនោះ សភាពនៃខ្យល់ក៏កើតឡើងយ៉ាងសម្បើម ប្រព្រឹត្តទៅក្នុងករជកាយ ពួក​ខ្យល់​ខ្លះប្រព្រឹត្តឡើងទៅលើ ខ្លះប្រព្រឹត្តចុះក្រោម ខ្លះប្រព្រឹត្តកាត់ទទឹងកាយ ខ្លះមាន​សភាព​ជាដុំស៊កសៀតណែនក្នុងកាយ ខ្លះរាយបែកផ្សាយទៅពេញកាយ បណ្តាលឲ្យ​រសេបរសីប តឹងមុខមាត់ ណែនខ្លួន ដៃ ជើង ពោះ ទ្រូង ក ក្បាលជាដើម ពួកខ្យល់ទាំងនេះ មាន​សភាពគ្រោតគ្រាត ជាពួកខ្យល់ប្រព្រឹត្តទៅក្នុងកាយមិនទៀងទាត់សោះឡើយ កាល​បើខ្យល់​មានសភាពគ្រោតគ្រាតកើតឡើងហើយ តែងតាក់តែងទុក្ខវេទនាឲ្យកើតឡើង កាល​​បើទុក្ខវេទនានេះកើតឡើងហើយ ក្នុងខណៈនោះ យោគាវចរអង្គខ្លះ ត្អូញត្អែរ​អំពី​រឿង​លំបាក​តាមផ្លូវកាយខ្លះ ភ័យតក់ស្លុតខ្លាចស្លាប់ រហូតដល់ឈប់ចំរើននូវធម៌ក៏មាន។ ក្នុង​បញ្ហាដែលយោគាវចរដល់នូវភាពជាអ្នកសោយនូវទុក្ខវេទនាយ៉ាងខ្លាំង ឬល្មម ឬតិច ជា​អ្នក​តក់ស្លុង រន្ធត់ ខ្លាចរអាចិត្ត រហូតដល់លះបង់កម្មដ្ឋាន ឈប់ចំរើនព្រោះ​តែសេចក្តី​អាល័យ​ក្នុងជីវិត នោះក៏មកតែអំពីធ្វើទុកក្នុងចិត្តមិនត្រូវទំនង តាមឧបាយនៃ​បញ្ញាមែន​ពិត។

ក្នុងគម្ពីរវិសុទ្ធិមគ្គភាគ ២ មានសេចក្តីថា កាលបើយោគាវចរមានសតិ និងញាណ​កំណត់​នូវ​ខ្យល់ដកដង្ហើមចេញ និងចូលទៅ កាលបើមានសភាពខ្យល់គ្រោតគ្រាត​កើតឡើងក្នុង​ករជកាយ​យ៉ាងច្រើន យោគាវចរមិនត្រូវមានចិត្តទៅ​ជាប់ជំពាក់ក្នុងខ្យល់ទាំងអស់នោះ​ឡើយ ត្រូវតែមានសតិ និងញាណកំណត់ដឹងខាងដើម កណ្តាល និងខាងចុងនៃកាយ គឺ​ខ្យល់​អស្សាសបស្សាសៈឲ្យពិតប្រាកដ ហើយដកដង្ហើមចេញចូលតែម្យ៉ាងបានហើយ កាល​បើយោគាវចរប្រតិបត្តិយ៉ាងនេះមិនយូរប៉ុន្មាន ពួកខ្យល់ដ៏គ្រោតគ្រាតដែល​កើត​ឡើង​ហើយ ក្នុងករជកាយទាំងនោះ ក៏បាត់ទៅ ក៏ស្ងប់ទៅដោយពិត។

ខាងដើម កណ្តាល ខាងចុងនៃខ្យល់អស្សាសៈ គឺខ្យល់ដកដង្ហើមចេញ​ត្រង់ផ្ចិត​ជាខាង​ដើម បេះដូងជាកណ្តាល ចុងច្រមុះជាខាងចុង។

ខាងដើម កណ្តាល ខាងចុងនៃខ្យល់បស្សាសៈខ្យល់ដកដង្ហើមចូល ត្រង់ចុងច្រមុះជាខាង​ដើម​នៃខ្យល់ បេះដូងជាកណ្តាលនៃខ្យល់ ផ្ចិតជាខាងចុងនៃខ្យល់។

កាលបើខ្យល់គ្រោតគ្រាតកើតឡើងពាសពេញក្នុងករជកាយ ត្រូវយោគាវចរតម្កល់ស្មារតី និងញាណត្រង់ចំណុច ៣ មានខាងដើមនៃខ្យល់ជាដើម ឲ្យស្មើល្អ ហើយដកដង្ហើម​ចេញ​ចូល មិនយូរប៉ុន្មាន កងខ្យល់គ្រោតគ្រាតក៏ស្ងប់រលត់បាត់ទៅ។

កាលបើខ្យល់គ្រោតគ្រាតក្នុងករជកាយទាំងអស់ស្ងប់រម្ងាប់រលត់បាត់ទៅហើយ កាលបើ​ពិនិត្យ​មើលខ្យល់ក្នុងករជកាយទាំងអស់ នឹងឃើញថា ខ្យល់អស្សាសៈបស្សាសៈ មាន​សភាព​ល្អិតៗ ស្តើងៗ ប្រព្រឹត្តឡើងចុះ ទន្ទឹមនឹងខ្យល់អស្សាសៈបស្សាសៈល្អិត ប្រព្រឹត្ត​ឡើង​ចុះនោះ ភាពត្រជាក់ស្រួលក៏ផ្សាយចេញទៅក្នុងករជកាយបន្តិចម្តងៗ រហូតដល់​ពេញ​ករជកាយទាំងមូល មានសភាពត្រជាក់ទាំងអស់ កាលបើភាពត្រជាក់ផ្សាយទៅ​ពេញ​ស៊ប់ក្នុងករជកាយយ៉ាងនេះ សុខវេទនាក៏កើតឡើង ក្នុងខណៈដែលសុខវេទនា​កើត​ឡើង យោគាវចរខ្លះក៏ដល់នូវសេចក្តីរីករាយ ស្រស់ស្រាយសប្បាយចិត្ត រហូតដល់​សរសើរ​​ប្រាប់​ដល់​សព្រហ្មចារី ដែលនៅប្រតិបត្តិធម៌ជាមួយគ្នា ហើយក៏ជាប់​ចិត្តក្នុង​សុខវេទនា​នោះ ក្នុង​បញ្ហាកាលដែលសុខវេទនាកើតឡើងហើយ យោគាវចរបែរជា​សរសើរ ហើយជាប់ចិត្តក្នុង​សុខវេទនានោះ មកតែអំពីការធ្វើទុកក្នុងចិត្តមិន​ត្រូវតាម​ឧបាយ​នៃ​បញ្ញាមែនពិត។

ក្នុងសេចក្តីប្រតិបត្តិនេះ កាលបើសុខវេទនាកើតឡើងហើយ ព្រោះការត្រជាក់ស្រួល​កើត​ឡើង​ក្នុងករជកាយ យោគាវចរ មិនត្រូវជាប់ចិត្តរីករាយក្នុងសុខវេទនានោះទេ គប្បីខំប្រឹង​កំណត់​នូវក្រុមខ្យល់អស្សាសៈបស្សាសៈដ៏ល្អិតនោះរឿយៗបន្តទៅទៀត ខ្យល់​អស្សាសៈ​បស្សាសៈ​ដ៏ល្អិតដែលជាអារម្មណ៍របស់សតិ និងញាណនោះ ដែលយោគាវចរមានសតិ និងញាណកំណត់ដឹង ចំរើន សេព ធ្វើ ធ្វើឲ្យច្រើនហើយ កាន់តែល្អិតទៅៗ ម៉ត់ទៅៗ រហូតដល់ល្អិតក្រៃពេក មិនដល់នូវការប្រព្រឹត្តឡើងចុះបានមែនពិត។ កាលបើព្រះយោគី បានចំរើននូវខ្យល់អស្សាសៈបស្សាសៈ តាមលំដាប់នៃត្រកូលខ្យល់ទាំង ៤ បានល្អហើយ ត្រូវចំរើននូវកម្មដ្ឋាននោះឲ្យបានស្ទាត់ជំនាញគ្រប់ឥរិយាបថទាំង ៤ គឺ ដេក ដើរ ឈរ អង្គុយ​ថែមទៀត ដើម្បីធ្វើឲ្យស្ទាត់ជំនាញល្អ។

ក្នុងខណៈដែលព្រះយោគីតាមដានខ្យល់អស្សាសៈបស្សាសៈល្អិតនោះរឿយៗទៅ ខ្យល់​ល្អិត​នោះក៏ដល់នូវការរលត់ទៅ សូន្យទៅ អស់ទៅម្តងៗហើយ កើតឡើងវិញញឹកញយៗ ចិត្តក្នុងខណៈនេះ ក៏ដល់នូវភាពនឹងល្អ ហៅថាសមាធិចិត្តដោយពិត មានអារម្មណ៍​តែ​មួយ។ រីឯសភាពនៃចិត្តក្នុងខណៈដែលមានខ្យល់ល្អិតៗជាអារម្មណ៍ ឬមានខ្យល់អស់​សូន្យ​​តាមខណៈៗ ជាអារម្មណ៍ ពេលខ្លះប្រកបដោយសោមនស្សវេទនា ព្រោះមាន​សេចក្តី​សុខកើតឡើង ពេលខ្លះប្រកបដោយឧបេក្ខាវេទនា ជាចិត្តមានសភាពស្មើៗ កណ្តាលៗ ប្រព្រឹត្តទៅព្រងើយកន្តើយ ព្រោះរលត់នូវសុខវេទនា ទុក្ខវេទនា សោមនស្សវេទនា ទោមនស្សវេទនា តែចិត្តប្រកបដោយឧបេក្ខាវេទនា ដែលកើតឡើងនោះ មុនដំបូងជា​ចិត្តទន់​ស្រាល ជាបរិត្តចិត្តកើតឡើង ១ខណៈៗ ផ្សាយទៅហើយរលត់ទៅវិញ។

យោគាវចរដែលបានចម្រើនអានាបានស្សតិសមាធិ បានសម្រេចនូវចិត្តមានសភាពជា​ឧបេក្ខា ត្រូវហាត់បង្វឹកធ្វើចិត្តជាឧបេក្ខាឲ្យបានចាស់ក្លារឹងមាំដោយវសីទាំង ៥

(បឋមវិបស្សនា សំ ប៊ុនធឿន កេតុធម្មោ)


សូមអនុមោទនា !!!

Oben-pfeil