ធម្មសារ – ទ

ទោសនៃសេចក្តីមិនអត់ធន់ ៥យ៉ាង ទោសនៃសេចក្ដីមិនអត់ធន់ ៥ គឺ ១. បុគ្គលអ្នកមិនអត់ធន់ រមែងមិនជាទីស្រឡាញ់ មិនជាទីពេញចិត្តនៃជនច្រើនគ្នា។ ២. បុគ្គលអ្នកមិនអត់ធន់ រមែងច្រើនដោយពៀរ។ ៣. បុគ្គលអ្នកមិនអត់ធន់ រមែងច្រើនដោយទោស។ ៤. បុគ្គលអ្នកមិនអត់ធន់ រមែងវង្វេងពេលធ្វើមរណកាល។ ៥. បែកធ្លាយ​រាងកាយ រមែងចូលទៅកាន់អបាយ ទុគ្គតិ វិនិបាត នរក។ (បិ. ៨២, ឃ.២២២) ទុក្ខ ១២ កង ១. ជាតិទុក្ខ ទុក្ខព្រោះមានកំណើត។ ២. ជរាទុក្ខ ទុក្ខព្រោះសេចក្តីចាស់គ្រាំគ្រា។ ៣. ព្យាធិទុក្ខ ទុក្ខព្រោះមានរោគបៀតបៀន។ ៤. មរណទុក្ខ ទុក្ខព្រោះសេចក្តីស្លាប់ដោយចៀសពុំរួច។ ៥. សោកទុក្ខ ទុក្ខព្រោះសេចក្តីសោកក្រៀមក្រំ។ ៦. បរិទេវទុក្ខ ទុក្ខដោយការយំខ្សឹកខ្សួលរៀបរាប់។ ៧. ទុក្ខទុក្ខ ទុក្ខដោយផ្លូវកាយ មានជម្ងឺឈឺចាប់ជាដើម។ ៨. ទោមនស្សទុក្ខ ទុក្ខដោយផ្លូវចិត្តContinue reading “ធម្មសារ – ទ”

ធម្មសារ – វ

វន្ទិយបុគ្គល បុគ្គលដែលភិក្ខុត្រូវសំពះ មាន ៣ពួក ភិក្ខុដែលបានឧបសម្បទាក្រោយ ត្រូវសំពះភិក្ខុដែលបាន​ឧបសម្បទា​មុន។ ត្រូវសំពះភិក្ខុចាស់ជាង ដែលមានសំវាសផ្សេងគ្នា ជាធម្មវាទី។ ត្រូវថ្វាយបង្គំព្រះតថាគតអរហន្តសម្មាសម្ពុទ្ធ​ក្នុងលោក ព្រម​ទាំង​ទេវលោក មារលោក ព្រហ្មលោក ក្នុងពពួកសត្វ ព្រម​ទាំង​សមណៈ និង​ព្រាហ្មណ៍ ទាំងមនុស្ស​ជាសម្មតិ​ទេព និង​មនុស្ស​ដ៏សេស។ (បិ.១០,ឃ.៣៧៤) វត្តបទ ៧ ប្រការ អាត្មាអញ ត្រូវជាអ្នកចិញ្ចឹមមាតាបិតា អស់មួយជីវិត។ ត្រូវគោរពបុគ្គលជាច្បងក្នុងត្រកូល អស់មួយជីវិត។ ត្រូវមានវាចាល្អិតទន់ អស់មួយជីវិត។ មិនត្រូវមានវាចាញុះញង់ អស់មួយ​ជីវិត។ ត្រូវមានចិត្តប្រាសចាកសេចក្តីកំណាញ់ជាមន្ទិល មានទានបរិច្ចាគ​ហើយ មានដៃ​លាង (ចាំស្មូម) ហើយ ត្រេកអរក្នុងការលះបង់ ជាអ្នកគួរគេសូមបាន ត្រេកអរ​ក្នុង​ការ​ឲ្យ និងការ​ចែក​រំលែក នៅគ្រប់គ្រងផ្ទះអស់មួយជីវិត។ ត្រូវមានសំដីទៀងទាត់ អស់​មួយ​​ជីវិត។ មិនត្រូវមានសេចក្តីក្រោធ បើទុកជាសេចក្តីក្រោធកើត​ឡើង​ដល់​អាត្មាអញ អាត្មាអញ​​ត្រូវតែ​ប្រញាប់បន្ទោបង់ នូវសេចក្តីក្រោធនោះចេញ អស់មួយជីវិត។ កាលកើតជាមនុស្ស ក្នុងជាតិមុន សក្កទេវរាជ បានសមាទានវត្តបទ ទាំង ៧ ប្រការនេះឯងContinue reading “ធម្មសារ – វ”